Van groentje tot mentor bij Valcke Prefab Beton NV
Claus Cailliau legde niet meteen een standaardtraject af. Hij studeerde horeca aan de hotelschool in Brugge en werkte enige tijd als kok, maar dit bleek na verloop van tijd niet meer te combineren met zijn gezinsleven. Via kennissen solliciteerde hij bij Valcke Prefab Beton NV, waar hij intussen afdelingsverantwoordelijke voor de ijzerbinders is. In 2012 volgde Claus ook een mentoropleiding. Intussen leidde hij al tal van collega’s op door middel van bedrijfsinterne opleiding. “Op een dag kwam mijn leidinggevende naar mij met de vraag of ik de mentoropleiding wou volgen en een wat meer coachende rol op mij wou nemen. Ik ben iemand die met veel verschillende karakters overweg kan en probeer me altijd in te leven in de ander, wat natuurlijk van groot belang is voor een mentor. Ik kreeg de vraag dus vanuit de directie, maar werd zeker niet in deze rol gepusht: als ik dit niet had gewild, had ik gewoon kunnen weigeren, no hard feelings.”
“Dat klopt”, beaamt Jan Carly, preventieadviseur van de firma. “De leidinggevenden stellen het mentorschap in samenspraak met de directie voor aan die arbeiders die daar in hun ogen het potentieel toe hebben, maar ze moeten dit zelf ook zien zitten. We doen niet mee aan Chinese vrijwilligers, dat heeft geen zin en werkt zelfs averechts. Bij ons is het mentorschap een soort van erkenning voor het engagement dat onze arbeiders gedurende hun carrière bij ons getoond hebben. Het is een eretitel.” Natuurlijk spelen ook karakter en didactische capaciteiten een rol. “Je kan nu eenmaal niet iedereen op dezelfde manier benaderen. De ene persoon leert gemakkelijker al doende, de andere heeft aan een woordje uitleg genoeg. Sommigen pikken heel snel nieuwe vaardigheden op, anderen doen er wat langer over. Een goede mentor moet goed kunnen inschatten welke aanpak hij bij welke persoon moet hanteren. Het is soms wat zoeken, maar uiteindelijk vindt bijna iedereen z’n weg wel bij ons. We hebben maar weinig echte afhakers.”
“Veel heeft ook te maken met respect”, pikt Claus in. “Als je als leidinggevende respect toont voor de productiearbeiders, zullen zij jou ook met respect behandelen en vice versa. Ik ben dan wel de ‘chef’ nu, maar ik blijf ook gewoon een collega. Ik ben altijd één van hen geweest, ik ken de job door en door en weet waarover ik spreek. Bovendien heb ik jarenlang nauw samengewerkt met veel van de productiemedewerkers, dus ik weet ook dat zij hun werk goed doen. Dat zorgt voor een wederzijds vertrouwen.”
Claus gelooft ook sterk in inzetten op jong talent. "We zijn altijd aangenaam verrast door het niveau van de jongeren die we hier over de vloer krijgen. Men klaagt altijd over ‘de jeugd van tegenwoordig’, maar niets is minder waar vind ik. De jeugd heeft ons zo veel te bieden: zo zijn ze superbehendig met computers en technologie, iets waar de vorige generaties soms nog moeite mee hebben. Natuurlijk moeten de ‘groentjes’ die net van school komen nog veel leren, maar we mogen niet vergeten dat wij ook heel veel van hén kunnen leren.” Ook qua attitude merken ze bij Valcke zeker geen achteruitgang, integendeel: er zijn dan wel minder leerlingen die voor een bouwopleiding kiezen, maar deze die dat wel doen, staan er meestal wel voor de volle honderd procent achter. Jan heeft het gevoel dat er vroeger vaker dan nu voor een bouwrichting gekozen werd vanuit de verwachtingen van de ouders, bijvoorbeeld om het familiebedrijf over te nemen of omdat zoon of dochter ‘een degelijke stiel’ moest aanleren. Doordat jongeren nu mondiger zijn en dikwijls een meer open relatie hebben met hun ouders, durven ze meer opkomen voor zichzelf en kunnen ze makkelijker hun eigen pad bewandelen.
Claus Cailliau mentor Valcke Prefab Beton NV
Jan Carly preventieadviseur Valcke Prefab Beton NV
Claus Cailliau legde niet meteen een standaardtraject af. Hij studeerde horeca aan de hotelschool in Brugge en werkte enige tijd als kok, maar dit bleek na verloop van tijd niet meer te combineren met zijn gezinsleven. Via kennissen solliciteerde hij bij Valcke Prefab Beton NV, waar hij intussen afdelingsverantwoordelijke voor de ijzerbinders is. In 2012 volgde Claus ook een mentoropleiding. Intussen leidde hij al tal van collega’s op door middel van bedrijfsinterne opleiding. “Op een dag kwam mijn leidinggevende naar mij met de vraag of ik de mentoropleiding wou volgen en een wat meer coachende rol op mij wou nemen. Ik ben iemand die met veel verschillende karakters overweg kan en probeer me altijd in te leven in de ander, wat natuurlijk van groot belang is voor een mentor. Ik kreeg de vraag dus vanuit de directie, maar werd zeker niet in deze rol gepusht: als ik dit niet had gewild, had ik gewoon kunnen weigeren, no hard feelings.”
“Dat klopt”, beaamt Jan Carly, preventieadviseur van de firma. “De leidinggevenden stellen het mentorschap in samenspraak met de directie voor aan die arbeiders die daar in hun ogen het potentieel toe hebben, maar ze moeten dit zelf ook zien zitten. We doen niet mee aan Chinese vrijwilligers, dat heeft geen zin en werkt zelfs averechts. Bij ons is het mentorschap een soort van erkenning voor het engagement dat onze arbeiders gedurende hun carrière bij ons getoond hebben. Het is een eretitel.” Natuurlijk spelen ook karakter en didactische capaciteiten een rol. “Je kan nu eenmaal niet iedereen op dezelfde manier benaderen. De ene persoon leert gemakkelijker al doende, de andere heeft aan een woordje uitleg genoeg. Sommigen pikken heel snel nieuwe vaardigheden op, anderen doen er wat langer over. Een goede mentor moet goed kunnen inschatten welke aanpak hij bij welke persoon moet hanteren. Het is soms wat zoeken, maar uiteindelijk vindt bijna iedereen z’n weg wel bij ons. We hebben maar weinig echte afhakers.”
“Veel heeft ook te maken met respect”, pikt Claus in. “Als je als leidinggevende respect toont voor de productiearbeiders, zullen zij jou ook met respect behandelen en vice versa. Ik ben dan wel de ‘chef’ nu, maar ik blijf ook gewoon een collega. Ik ben altijd één van hen geweest, ik ken de job door en door en weet waarover ik spreek. Bovendien heb ik jarenlang nauw samengewerkt met veel van de productiemedewerkers, dus ik weet ook dat zij hun werk goed doen. Dat zorgt voor een wederzijds vertrouwen.”
Claus gelooft ook sterk in inzetten op jong talent. "We zijn altijd aangenaam verrast door het niveau van de jongeren die we hier over de vloer krijgen. Men klaagt altijd over ‘de jeugd van tegenwoordig’, maar niets is minder waar vind ik. De jeugd heeft ons zo veel te bieden: zo zijn ze superbehendig met computers en technologie, iets waar de vorige generaties soms nog moeite mee hebben. Natuurlijk moeten de ‘groentjes’ die net van school komen nog veel leren, maar we mogen niet vergeten dat wij ook heel veel van hén kunnen leren.” Ook qua attitude merken ze bij Valcke zeker geen achteruitgang, integendeel: er zijn dan wel minder leerlingen die voor een bouwopleiding kiezen, maar deze die dat wel doen, staan er meestal wel voor de volle honderd procent achter. Jan heeft het gevoel dat er vroeger vaker dan nu voor een bouwrichting gekozen werd vanuit de verwachtingen van de ouders, bijvoorbeeld om het familiebedrijf over te nemen of omdat zoon of dochter ‘een degelijke stiel’ moest aanleren. Doordat jongeren nu mondiger zijn en dikwijls een meer open relatie hebben met hun ouders, durven ze meer opkomen voor zichzelf en kunnen ze makkelijker hun eigen pad bewandelen.
Claus Cailliau mentor Valcke Prefab Beton NV
Jan Carly preventieadviseur Valcke Prefab Beton NV